Sokak röportajlarında hepimiz izliyoruz özellikle gençleri nasıl dini ve manevi değerlerimizden uzaklar bunlara kızıyoruz izlerken bu gençler nasıl bu hale geldi düşünmeden onların o hallere gelmesine yardımcı olan programları izlerken televizyon kanalını değiştirmek zahmetinde bulunmuyoruz onların o hale gelmelerine yardımcı olan, katkısı olan kanalı saatlerce izleyip programlarla eğleniyorsak o hakaret etiklerimiz vardı ya haa onlara katkımız oldu mu şimdi?

Kadın erkek hep birbirimizin hakkında konuşuruz adına “gıybet” dediğimiz şeyin yalnız kimse kabullenmez yanımızdan ayrılan arkadaşımızın hemen hakkında konuştuğumuzun “gıybet” olduğunu “em rolün duğun gibi dosdoğru ol” emrine ne kadar tabiyiz. Çocuğumuza sözümüz geçmeyip ahlaklı biri olmasını sağlayamamışken başkalarının hayatına karışırız hakkımız varmış gibi. Kendimizde görmek istemediğimiz her şeyi bir başkasında görmeyi çok istiyoruz adeta zevk alıyoruz toplumumuzu yok ediyoruz.

 Toplum olarak çok yanılgılarımız var atalarımız “iğneyi kendine çuvaldızı başkasına batır” demişler peki biz ne yapıyoruz? direk çuvaldızı başkasına batırıyoruz maalesef öz eleştiriye hiç gelemiyoruz bizim toplumumuz maalesef kişi olarak kendimizi sorgulamıyoruz her şeyi en iyi ben bilirim bencilliği hâkîm daha izleyeceği kanalı seçemeyen biri olarak başkasının kusurunu aramayalım düzeltmeye kendimizden başlayalım sonra ilmek ilmek büyüyelim.

Çocuklarımız oyundan başını kaldırmaz büyüklerimiz televizyondan gözünü ayırmaz kitap okumak desen zaten hüsran ne hüsran dijital cağ felaketimiz oldu hele ki gençlerin liseye giden gençlere çarpım tablosunu sorun bir çoğu bilmez bir hafta önceki ödevini sorun düşünür çünkü beyni çöküyor gençliğimizi bitiriyoruz. Gençler değerimizdir örf adetimiz, büyüklerimiz, vatanımız ve dinimiz, bayrağımız değerlerimizdir.