Geçen haftadan devam ediyoruz, evet insan ilişkilerimiz yozlaştı mı ? Zamana yenildi mi zaman mı biz mi değiştik aslında zaman aynı zaman bizler değiştik bizler derken elimiz ayağımız, gözümüz, kulağımız aynıydı peki neyimiz değişti. Tatbikî insani ilişkilerimiz değişti birbirimize saygımız tahammülümüz değişti birbirimizi göremiyoruz, duyamıyoruz hatta hissedemiyoruz birbirimizi anlayıp oturup iki dertleşemiyoruz.
Kimse kimseye yararlı değil insanlar birbirine ihtiyaçtır ama bu kavramı günümüzde kaybettik, yitirdik insan insana nasıl ihtiyaç olur yahu derseniz şöyle izah edeyim
İnsan insana gülümsemesi ihtiyaçtır insanın insana güzel söz söylemesi ihtiyaçtır bunun gibi çok şeyi sizler çoğalta bilirsiniz. Yani demem o ki bir birimize olan saygımızı kaybettik eskileri o yüzden hep anıyoruz neden arıyoruz çünkü onların yaptıklarını yapamıyoruz yapanları hep taktir ediyoruz taktir ettiğimiz geçmişimizdekiler gibi neden olmuyoruz da sadece taktir edip geçiyoruz günümüz de öyle insanlar var taktir edilecek hep onları alkışlar överiz ne hikmetse onlar gibi olmak için çaba sarf etmiyoruz sebebine gelince kendi fikrim olarak şunu diye bilirim övdüğümüz, alkışladığımız kişi ve kişileri kıskanıyoruz benimsemiyoruz o yüzden sadece övgü ile kalıyoruz kendimiz o övgülere mazhar olmak istemiyoruz. Sonuç olarak kıskancız insan insanı sevmiyor o yüzden bazılarımız çok zengin bazılarımız çok ihtiyaçlı bunun sebebi yine insan ilişkilerimizin zayıf olmasıdır vesselam.